(*)
جز دو درخت نیم جان، در منظر بستر خشک رودخانه
گیاهی دیده نمی شد.
آن باران های سیل آسا که بارید و رودخانه دوباره
جان گرفت، تازه معلوم شد چه بذرهایی در کرانه های دو طرف پنهان بوده اند.
رودخانه با خودش آه آورد.
آه به همراه آب در خاک نفوذ کرد و بذرها را یافت.
و هر آه شد درختی زیبا.
(*): کریشنا در جنگل فلوت می نوازد.(حدود
1720 میلادی). موزه هنر هاروارد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر