تپه ی بودا، شبیه به هیچ معبدی نیست. دلیل برپایی اش در
مرکز آن قرار دارد: یک مجسمه ی بودا به ارتفاع 13.5 متر که برای 15 سال، سرپناهش
سقف آسمان بوده و به دلیل ابعاد نامتعارفش، زائران را معذب می کرده است. به این
ترتیب، آنچه که می بینید جهت تعدیل این عدم تناسب و تعریف فضایی درخور مجسمه شکل
گرفته است.
دورنمای معبد، تپه ای است که گویی از عوارض طبیعی
محوطه است اما اگر دقیق نگاه کنیم، در نقطه ی عطف اش می توانیم شکل مبهمی از سر
بودا را ببینیم.
برای ورود به حریم معبد، باید از یک باغِ آب گذر کرد
و پس از طی مسیری شکسته، در برابر تونلی قرار می گیریم به طول 40 متر که ما را مستقیم
به مرکز معبد، جایی که مجسمه ی بودا قرار دارد هدایت می کند.
سقف کوتاه تونل، اجازه ی رؤیت تمام و کمال مجسمه را به ما
نمی دهد؛ اما هرچه پیش می رویم، طرح کلی آن به تدریج بر ما آشکار می شود تا جایی
که در انتها، ما هستیم و بودا و دایره ای از آسمان.
تپه، محل جلوس 150 هزار شاخه ی ترد و معطر اسطوخودوس است که
گِردِ سر بودا، در گردش فصول، به جامه های سبز، بنفش، سفید، گویی نقص مجسمه را،
نامتعارف بودن تناسبات اش را تکریم می کنند؛ چراکه همین ویژگی، دلیل شکل گیری آغوش
طبیعت، در قامت یک معبد بوده است؛ امری که به عناصری چون گیاه و آب وجهی
قدسی می بخشد و تجربه ی مواجهه با امری متعالی را از حد و بند معمول رها می کند.
The Hill of The Buddha ~ 2015
Designed by: Tadao Ando
Sapporo, Japan
