گاهی، صبح ها، برگ ها
را لمس کن و به این شکل به طبیعت سلام کن.
و اگر لب ها و انگشتان ات بی حس بود،
در فقدان کلمات، از
عمق سکوتِ سرسام آور، خودت را برای چند دقیقه بالا بکش،
دستت را از سطحِ
خاموشی عبور بده و برگ ها را لمس کن
و به این شکل، با
طبیعت گفتگو کن.
چند کلمه را از او
امانت بگیر و دوباره به عمق برو و آن ها را به خاطر بسپار.
برگ ها، برگ ها، برگ
ها
برگ ها را لمس کن و
بگذار طبیعت با تو گفتگو کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر