* به زنده یاد عباس کیارستمی که در مهربانی و صداقت، جسور و واقعی ست. *
---------------------------------------------------------------------------
همیشه هست
در راه های باهم
راه.
کناره اش
دشت نرگس
یا خارا
فرقی نمی
کند.
از سطح
رابطه عبور می کند،
در تداوم
نگاهی
که
رویگردان است
از
دیدارهای گذرای خیابانی،
سلام و
احوالپرسی های رقیق،
و
خداحافظی های خنک.
هست؛ در عمقِ
شاهرگی که دوشاخه می شود.
انتهای
هررگ جمجمه ای ست.
بی چشم.
بی دهان.
در هر
دیدار
پَرِشِ
عمودی نبض،
شکل عادی
و معمولی حضور را
برهم می
زند.
و حس غریب
و مبهم را
به سرور و شادی
که
ازهُرمِ نفس نیلوفرِ مخفی برمی خیزد،
تبدیل می
کند.
و درست
مثل وقتی
که ورق در
دفتری برمی گردد
زندگی از
همان دیدار
دوباره
آغاز می شود.
هست.
همیشه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر