...
انسان
زاده شدن، تجسّدِ وظیفه بود:
توانِ
دوست‌داشتن و دوست‌داشته‌شدن
توانِ
شنفتن
توانِ دیدن
و گفتن
توانِ
اندُهگین و شادمان‌شدن
توانِ خندیدن
به وسعتِ دل، توانِ گریستن از سُویدای جان
توانِ
گردن به غرور برافراشتن در ارتفاعِ شُکوهناکِ فروتنی
توانِ جلیلِ
به دوش بردنِ بارِ امانت
و توانِ
غمناکِ تحملِ تنهایی
تنهایی
تنهایی
تنهایی عریان.
انسان،
دشواری ِ
وظیفه است.
...
از شعر "در آستانه"
احمد شاملو
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر