خانه و درخت-1

ترانسپرنت بودن بخش هایی از یک مکعب مستطیل، سطوحی که بر یکدیگر می لغزند،حس تعلیقی که القا می شود و ... این ها همه فاکتورهایی هستند که در میان بسیاری از خانه های امروزی، مثل خانه یTattoo House دیده می شود.
اما چیزی که این خانه را خاص می کند، بهره گیری جالب طراح آن Andrew Maynard از وجوه ترانسپرنت است.

سایه های سپید درختان که بر دیوارهای شیشه ای نقش شده، از یک سو گرایش انسان مدرن به همزیستی مجدد با طبیعت و از سوی دیگر، ابتکار طراح برای حفظ حریم فضای داخلی خانه را نشان می دهد.

در روز، نور خورشید، با این اشکال سپید، بر دیوارها و کف خانه، تصور دلنشین وجود درخت (درختی که نیست، طبیعتی که نیست) و تجربه ی مفرح و خنک زیر سایه ی درخت بودن را تکثیر می کند و در شب، ترکیب نور و سایه ها، به حضور درختانی نامرئی در « داخل » خانه، معنا می بخشد.





اجرای ظریف و ماکسیمال این اشکال گرافیکی، در ترکیب با تم مینیمالیستی که در طراحیTattoo House موج می زند، از نوعی تعادل و هم وزنی میان دو قطب متضاد (ماکسیمالیزم و مینیمالیزم) سخن می گوید که در حد خودش حرفی ست نو. رنگ قرمزی که بر متن سفید این حجم دویده (ترکیب یک رنگ سنگین و گرم با رنگی سبک و سرد)، نیز زاویه ی دیگری است از همان حرف.

این جمع اضداد، به فضای درون خانه نیز کشیده شده، در داخل، از سطح کابینت آشپزخانه( حجمی که ثبات و سکون اش در فضا سنگین است) به عنوان پاگرد برای راه پله ( که با فرم سبک و خلاصه شده اش حس حرکت را القا می کند) استفاده شده و هر یک کیفیت خاص خود را به دیگری هدیه می دهد.

Tattoo House ، خانه ای ست امروزی که توسط دو درگاهی موازی به یک خانه ی قدیمی پیوند خورده. اسمی که برای این مجموعه انتخاب شده، نگاه طنزآمیز طراح به معماری را نشان می دهد، معماری ای که در برهه ای از زمان، از طبیعت دوری می کرد و اکنون نقش آن را بر تن خود خال کوبی می کند.

از زاویه های دیگر؟