Fisher House دو مکعب ساده چوبی است. خطوطی که بی شکستگی، یکنواخت میان دو گوشه،حرکت کرده است، پنجره هایی که تا حد امکان نه خود را تعریف می کنند و نه فضای داخل خانه را، همه نشان از این دارد که معماری این بنا آمیخته به سادگی ست.
در این نمونه، معماری بیانگر هیچ چیز نیست و این خود بیانی جدید است. مکان،قلب طبیعت، جایی که از لحاظ بصری و احساسی، در آن حرف های بسیار وجود دارد، لویی کان را مجاب کرده تا سکوت را به عنوان موضوع صحبت با محیط پیرامونش برگزیند.
لویی کان با این سکوت به ستایش از طبیعت پرداخته و سعی می کند محتاطانه، میان بنا و محیط، پیوند ایجاد کند و این پیوند، در داخل کادرهای نامتعارف چوبی بزرگ و از طریق انعکاس تصویر درختان بر پنجره ها صورت می گیرد.
سکوت و خنثی گری، Fisher House را به مجموعه ای از سطوح تبدیل می کند،به مجموعه ای از تعابیر که طبیعت و معماری،در بطن آنها، خود را تعریف می کنند.
و شاید یکی از تعابیر این باشد: این مکعب چوبی، یک درخت است. یک تقلید ماهرانه از طبیعت. با ریشه های سنگی، تنه ی چوبی، منافذ شیشه ای و آوند هایی به نام انسان.
Louis I. Kahn
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر